Bisschop Liesen: “Laten we Hem volgen, met Hem is er toekomst.”

Lees de volledige tekst van de homilie op de website van het Bisdom Breda
Verslag: Brechje Loenen, Foto: Ramon Mangold
Herbekijk de volledige homilie

In de eerste lezing hebben we gehoord over Jeremia (7,23-28). Een profeet die zeshonderd jaar voor Christus leefde. Het volk van God wilde niet luisteren. Het leven was zoals het leven van mensen altijd is: uiteindelijk leeg en uitlopend op de dood. Men had angst om in te gaan op Gods aanbod. Ze moesten daarvoor iets veranderen en loslaten. 

Maar God laat zich nooit ontmoedigen. God stuurt andere profeten en uiteindelijk stuurt Hij zijn zoon. Jezus heeft hier rondgelopen met een geweldige missie: om een vriendschap met God aan te bieden. Hij is hier om de deuren naar het Vaderhuis open te zetten. Jezus is met de meest aangrijpende missie ooit begonnen. 

Hij begon met het maken van leerlingen en gaf hen de Heilige Geest om zo bij hen te blijven. Hij vertrouwt hen een missie toe: “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb”. 

Deze opdracht staat in het meervoud. Hij zegt het niet tot een leerling, maar tot de hele gemeenschap. Dat is heel belangrijk. Iedereen in die familie van Jezus deelt in deze missie. Een gemeenschap vormen gaat niet vanzelf. Het vraagt om bekering door de dood heen. Het vraagt om een overgang van ‘ik’ naar ‘wij’. Jezus legt uit hoe: als de graankorrel niet in de aarde valt sterft hij. Als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. 

Ieder van ons is uitgenodigd om iets los te laten om de vriendschap met Jezus aan te nemen. Zo worden we missionaire parochies waar de vriendschap zo sterk is dat mensen Gods onvoorwaardelijke liefde kunnen ervaren. 

Wij zijn hier vandaag om bemoedigd te worden en om parochies van onderhoud naar missie te brengen. Hoe?

Het evangelie van vandaag (Johannes 12, 1-8) over Maria die de voeten van Jezus zalft met nardusolie, brengt het terug naar twee modellen. Aan de ene kant heb je Maria de zus van Martha en aan de andere kant Judas. 

Maria drukt haar band met Jezus uit door hem te zalven met kostbare nardusolie. Dat kostte een jaarsalaris. Ze zegt daar niets bij, hoewel het een heel gebaar is. Een gebaar dat een Joods gebruik is bij een begrafenis. Jezus weet wat zijn missie hem gaat kosten. Deze zalving van Maria kan de begrafenis en dood niet verhinderen. Maria geeft heel veel, maar ze weet voor wie ze kiest. 

Judas was ook getuige van de liefde van Jezus en de vriendschap. Hij kan alleen denken aan de prijs van de nardusolie, maar hij heeft geen idee van de waarde van de vriendschap met Jezus. Ooit vond Judas Jezus goed en was Hem gaan volgen. Uiteindelijk kiest hij niet voor het goede, maar voor geld. Het duurt dan ook niet lang meer of hij kan alleen nog maar denken in geld: dertig zilverlingen….

Welk model kiezen wij: Maria of Judas?
Jezus gaat tot het uiterste met zijn lichaam en bloed. Maria antwoordt daarop met liefde, ja zelfs met verkwisting. 

U en ik willen werken aan de toekomst van de parochies. Dat kunnen we doen op de wijze van Maria. Door het ik van onszelf los te laten. En dit is wat er voor ons inzit: een vriendschap die sterker is dan de dood. Kunt u zich dat voorstellen? Dat God van ieder van ons houdt?

Dit wat ik hoop voor ieder van ons: dat we vol mogen zijn van zo’n verkwistende liefde voor Jezus en voor elkaar. 

Hoe worden we missionair? Houd het simpel. God is bij je. Wij willen zo graag meewerken aan de toekomst van de kerk. Maar misschien gaan we soms te weinig in op de vriendschap met Jezus. Loop dat geschenk niet mis. Dat Hij bij ons is, in ons midden met ons optrekt maakt ons tot een geloofsgemeenschap. 

Ik bid dat er een kans is om hart en hoofd te openen voor de vriendschap met God en elkaar. Een kans om te groeien als leerlingen van Jezus. Hij gaat zijn weg en soms valt er een schaduw van een kruis. 

Laten we Hem volgen, met Hem is er toekomst.