"We zijn organisators geworden, maar bidden we nog?"

Diaken Egbert Bornhijm was zondagochtend 10 november in het Geloofsgesprek bij Leo Fijen. Het gesprek begon met de vraag of we nog mensen kunnen binden aan onze kerk. Egbert reageerde dat het eigenlijk gek is dat we daar zo sceptisch over zijn. Toch is het gevoel dat er wel iets moet gebeuren een gemeenschappelijk gevoel. In 2017 kreeg hij het boek ‘Als God renoveert’ onder zijn neus en voelde hij ‘Dit moet het zijn’. Hij werd overweldigd door de herkenbaarheid van de Canadese situatie, waar door nevenactiviteiten de vraag oprijst waar zijn wij voor?

Doe ik het voor God?
Toen Egbert in 2009 zijn vorming tot diaken afrondde, vroeg hij bij zichzelf: “Doe ik dit werk voor de mensen of voor God?” Als pastoraal werker deed hij het werk voor mensen, voor de kerk, “maar waar zat Christus in mijn leven?” In de jaren van vorming tot diaken is dat gevoel veranderd. We doen het voor God en dat geeft het werk betekenis. Echter zijn we weinig getuigend. “We laten ons nauwelijks zien; in waar we in geloven en waar ons geloof ligt.” Er is dus meer behoefte aan geloofsgetuigen in plaats van aan geloofsuitleggers, legt hij uit. Mensen moeten spreken vanuit hun hart over hun geloof.

Bidden we nog?
Egbert: "De hoop voor de toekomst ligt bij God en niet bij onszelf. We hebben de verleiding om van alles te moeten doen en daar worden we moe van. Terwijl als we het bij God in de handen leggen, dan ontstaat er hoop. Bij teams hebben we veelal de neiging om de taken te verdelen, maar bidden we, spreken we over het geloof? Daar zijn we niet zo goed in, maar daar bestaan we van. We zijn organisators geworden, maar laat ons eens over ons eigen geloof beginnen. Ga met elkaar in gesprek over wat jouw motiveert om je in te zetten voor Gods kerk. Alleen het levende geloof kan de verandering brengen."

Egbert Bornhijm is permanent diaken en medeorganisator van de conferentie De Missionaire Parochie.

(Foto: screenshot van het Geloofsgesprek, KRO-NCRV)